- To zajmij się Henrym, bo przywiązał się do ciebie, a nie do pani Burchett.

- To absolutnie wykluczone!
- A Światło Księżyca? - dopytywał się Mały Książę.
Faktycznie, skoro nie ma do kogo mówić, to po co się starać? Ona też zobojętniałaby na wszystko i nie umiałaby nawiązać kontaktu, gdyby całymi dniami i tygodniami mu¬siała wpatrywać się w ten sam widok za oknem. Jak więzień...
- Znalazłem ją. Tamsin Dexter ma dwadzieścia siedem lat, jest niezamężna, bezdzietna, pracuje jako dendrolog w Parku Narodowym Bundanoon, leżącym przy trasie z Sydney do Canberry.
wody. Następnie lekko dziobnął w wodne lustro, a kiedy woda się wygładziła, ponownie uważnie przyglądał się
ROZDZIAŁ SIÓDMY
- Wyjaśniłem ci przecież, jaka jest sytuacja!
wieczorem, to rano Badacz Łańcuchów nie tylko odzyska swoje Światło Księżyca, ale nawet nie będzie pamiętał, że
Doszedł do wniosku, że chyba musiał się przesłyszeć. Jak mogłaby się w nim zakochać? Po pierwsze, znali się zbyt krótko, po drugie, to mogło ją zbyt drogo kosztować. Wiedziała o tym. Jego rodzina siała zniszczenie i śmierć. Każdy związek kończył się tragicznie.
Podjął decyzję. Wieczorem przekaże Henry'ego Tammy, jakoś ją namówi, by od tej pory zajmowała się nim sama i natychmiast wyjedzie do Renouys. Nie może żyć z tą ko¬bietą pod jednym dachem. Oszaleje od tego.
- Najbardziej chyba zawiodłem Badacza Łańcuchów... Nie wiem, kiedy wyruszę, nie wiem też, czy on zechce
- Mogłabym... - zaczęła powoli, jakby z wahaniem.
- Możesz ją zacząć w każdej chwili. Tutaj.
Henry spał nadal. Widać przywykł do kłótni dorosłych... Podeszła i mocniej otuliła go kocykiem, którego róg ssał przez sen.

Zacisnął dłonie na poręczy. Trzymaj się, myślał. Boże, Liwie, trzymaj się.
nierównych kamiennych płytach. Zaczepił stopą o brzeg płyty. Nie upadł, ale z bólu musiał
Capistrano, na parkingu i przed zajazdem. Był na siebie wściekły, że wcześniej nie
niektórych części ciała jaskrawoczerwoną farbą.
Zaciskał dłonie tak mocno, że kluczyki wbijały się w skórę. Stał z nią twarzą w twarz, ale
była na liście pasażerów, i tak, samolot wylądował kilka godzin temu, co zresztą już wiedział,
– Co? – Serce stanęło mu w piersi. Jemu nigdy o tym nie mówiła.
Co za gest.
To sprawa policji – powtórzyła, wskazując akt zgonu i zdjęcia Jennifer. – A jeśli chodzi o
Koparka już pracowała. Nieco dalej stali grabarze z łopatami – najpierw maszyna, potem
skąd, szalony seks, który nigdy nie przerodził się w ciepłą bliskość, zrozumienie dla jego
Czy nie?
– Zaaranżowałam własną śmierć, RJ. Zostawiłam liścik, wszystko zorganizowałam. Moje
– Jasne, ale wiesz, że nie należę do kobiet, które pokornie czekają w nieskończoność.
Wrócił na klatkę schodową, wszedł wyżej. Wytężał słuch, chcąc usłyszeć coś jeszcze